Dyskusja:Karabin przeciwpancerny

"a w Polsce podjęto produkcję (utrzymywaną w sekrecie) własnego karabinu wz. 35 ("Urugwaj"), również kalibru 7,92 mm."

Szybki rozwój pojazdów opancerzonych wymusił podjęcie (w sierpniu 1935 r.) prac badawczych nad karabinem przeciwpancernym przeznaczonym głównie dla piechoty. Głównym konstruktorem był inż. Jan Maroszek. Zaprojektował on broń bardzo udaną, pocisk klaibru 7,9 mm przebijał płytę pancerną grubości 15 mm z odległości 300 m, co oznaczało, że każdy pojazd pancerny mógł zostać zniszczony przez żołnierza obsługującego karabin. Z karabinem wz. 1935 związany jest jeden z wrześniowych mitów. Chcąc zachować jego istnienie w tajemnicy, oznaczono go jako "karabin dla Urugwaju, kb.UR", co podobno uniemożliwiło przeszkolenie żołnierzy i broń nie odegrała w walkach większej roli. To nieprawda - w każdej dywizji piechoty znajdowało się 29 takich karabinów, a w pułkach kawalerii 19, obsługa prawie niczym się nie różniła od obsługi typowych karabinów, zalecano tylko, aby strzelający z niego żołnierz był silnej budowy ze względu na większy odrzut. Łącznie wyprodukowano ok. 3500 karabinów. Po zakończeniu walk Niemcy zdobyli 880 sztuk tej broni, z czego 630 sprzedali armii włoskiej. Co ciekawe, zamek karabinu wz. 1935 został skopiowany przez Rosjan i zastosowany w rusznicy przeciwpancernej PTRD.

--Pozdrawiam Timber_Wolf 02:42, 27 mar 2007 (CEST)